ŞİİRSEL FELSEFE

BALIKÇI KAHVESİ

Akşam olsun istemezsin,

Alacakaranlık vakti,

Hüzün kaplar her yeri,

Pencerede oturan insan

Yalnızlık bana mı has?

Yoksa hepimizin yazgısı mı?

Kararır ortalık hele bir de kış ise mevsim.

Denizde deli dalgalarla boğuşur karanlık, gökyüzü simsiyah,

Martılar konmuş kayalara sanki üşümüş gibiler.

Bir bardak sıcak çaya fitsin balıkçı kahvesinde,

Sohbet koyu: Baştan geçen sevdalar…

Şöhret olmak için uğraşmadım, şöhretin bedeli ağır.

Para mı? “Elimizin kiri” desek yalan,

Onsuz olmuyor, herkes elini onunla yıkıyor, ama kiri sana bulaşıyor işte!

Yaş, almış başını gidiyor elimizden

Yaşadıkça eksiliyor ömrümüzden.

İşte, bu dünyayı anlama hali…

Orhan Babayiğit